مدلسازی عددی دال های بتنی به منظور تعیین میزان صلبیت و انعطاف پذیری کف ها

یکی از مهمترین فرضیاتی که در تحلیل و طراحی ساختمان ها در برابر نیروهای جانبی در نظر گرفته میشود، فرض دیافراگم صلب است. صلبیت جانبی دیافراگم به عوامل زیادی از جمله: نوع سیستم سازه، ابعاد سازه، صلبیت و محل قرارگیری عناصر باربر جانبی، سختی قاب ها، نوع و ضخامت سقف، تعداد طبقات و .... وابسته است، لذا باید به این فرض مهم توجه بیشتری مبذول داشت. در این پایان نامه جهت بررسی رفتار دال های بتنی، مدل ها در دو حالت دیافراگم صلب و واقعی آنالیز و مقایسه شدند. فرض صلبیت در سازه های کم ارتفاع و ساختمان های متعارف با سیستم های مختلف قاب خمشی بتنی و دیوار برشی بتنی بررسی شد. همچنین تأثیر نسبت ابعاد پلان مستطیلی و تعداد طبقات بر صلبیت جانبی در ساختمان های متعارف تحقیق شد. علاوه بر این، ضابطه آیین نامه 2800 ایران در تعیین صلبیت و انعطاف پذیری دیافراگم، که با نسبت حداکثر تغییر شکل به تغییر مکان نسبی طبقه معرفی شده، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعات نشان می دهد که مقدار این نسبت (عدد 5.0) بزرگ بوده و نمی تواند برای سازه های با سیستم های مختلف مقاوم جانبی، شکل پلان، تعداد طبقات و .... یکسان باشد، بلکه این حد برای حالات مختلف و در سازه های مختلف باید به چند حالت تفکیک شود. همچنین این نسبت به تنهایی در تعیین صلبیت دیافراگم کافی به نظر نمی رسد.